willemopreis.reismee.nl

Finse doorzonwoningen, ijshockey en “lapinkulta”

De tweede vlucht van Oulu naar Helsinki zit helemaal vol. Het vliegtuig schuift over de ijzige startbaan. Het dooit lichtjes, de ondergrond is nog steeds bevroren. Wij zitten achterin en voelen het toestel op en neer gaan. Maar we stijgen gewoon op en vliegen door de natte sneeuwbui heen.

Het is 'derde' kerstdag en het normale leven komt weer op gang. Forensen, toeristen en andere reizigers zitten in het toestel van Norwegian, een prijsvechter die dagelijks van Oulu naar Helsinki vliegt.

50 minuten later stappen we uit op Helsinki Airport. Het is 5 graden, harde wind en regen. Liisa's broer haalt ons op en brengt ons naar zijn woning in een stad op 25 kilometer van Helsinki. Hier maak ik kennis met zijn vrouw en 2 kinderen.

De voornamelijk houten woningen zijn bij uitstek kindvriendelijk. Rondom speelveldjes zijn deze Finse 'doorzonwoningen' gebouwd. Voor de kleine kinderen is er een zandbak en schommel, voor de wat oudere jeugd een basket. Vrijwel alle bewoners hebben dan ook kinderen en de 'kindergarden' is op loopafstand.
Buiten deze ring van woningen liggen de parkeerplaatsen. Voor iedere auto is er een overkapping inclusief stopcontact. Zo kun je de accu alvast opwarmen in geval van extreme kou.

Later op de middag gaan we wandelen. Ik maak kennis met het begrip 'rooksauna' aan het meer. Liisa's broer vraagt of ik mee naar binnen ga. Dat doe ik maar enkele seconden later kom ik hoestend en proestend buiten. Iets klopt er niet want normaal kun je de rook wel inademen.

's Avonds worden we naar Helsinki gebracht. In Eeva's appartementencomplex - inclusief antieke doorkijklift - slapen we vannacht. Maar eerst staat er nog een ijshockeywedstrijd op het programma met Niko en Niina.

Helsinki's oudste ijshockeyhal is gevuld met 8000 toeschouwers die twee ploegen zijn strijden om de punten. Langs mijn stoeltje zit een enorme staalkabel bevestigd die het scorebord boven het ijs ondersteunt. Zoiets heb ik nog niet gezien, maar ik kan mijn rechtervoet er prima op leggen.

De cheerleaders verlaten het ijs en de wedstrijd begint. Het is wat gezapig, weinig sfeer volgens de Finnen, maar het maakt op mij wel indruk. Het snelle positiespel, de vele wissels, de body checks en ook het stilleggen van het spel voor commercials.
In de pauze lopen de beide supportersgroepen gewoon door elkaar. Er is nauwelijks politie te zien, bier mag gewoon op de tribune gedronken worden.
Helsinki wint uiteindelijk met 3-0 en iedereen gaat meteen naar huis. Over paar dagen is immers de volgende thuiswedstrijd.

Wij hebben nog niet gegeten dus met gaan we met Niko en Niina naar een Mexicaans Restaurant in het centrum van Helsinki. Daarna laat Liisa snel nog even het Centraal Station van Helsinki zien. Hier begon Lenin in 1917 zijn door de Duitsers gefinancierde terugkeer naar Rusland. Finland was toen overigens nog in Russische handen maar zou spoedig een onafhankelijke natie zijn.

Vandaag dag zijn er echter geen communistische aanhangers van 'de Partij' in dezelfde ontvangsthal, maar alleen alcoholisten. Een man speurt alle vuilnisbakken af op zoek naar lege blikjes bier. Daar zit € 0,15 statigeld op, dus zo kun je nog wat verdienen. Geen adoratie van Lenin, Stalin of Trotski hier vandaag de dag: op een bankje zitten en een blik Fins Lapinkulta verorberen dat is wat er nu gebeurt.

Daarna nemen we de tram terug naar Eeva's appartement en gaan we snel nog naar de avondwinkel. Thuisgekomen pak ik mijn Ronald Giphart boek uit de tas en ga voor het slapen gaan snel nog wat lezen. Morgen weer vroeg eruit, op weg naar Estland.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!