In China* gearriveerd en 'on the road'!
In een vaag internetcafe dat meer op een casino lijkt, is het mij eindelijk gelukt om verbinding te krijgen met mijn website. Snel even een berichtje uit Beijing, want over een half uur ga ik naar het Vogelnest Stadion. Ik heb mn paspoort laten zien...en nu dus toegang. Om me heen zitten Chinezen te gamen, en buiten kijk ik uit op smoggy Bejing Centraal Station.
Inmiddels ben ik 4 dagen hier. De eerste dag werd ik opgehaald op de luchthaven door een taxichauffeur die me naar het hotel bracht op 400 meter afstand van het Plein van de Hemelse Vrede. Om 09:00 's ochtends (02:00 Nederlandse tijd) heb ik ingecheckt en ben meteen gaan slapen. 's Avonds heb ik kennis gemaakt met de rest van de groep. 4 Australiers, 2 Amerikanen, 2 Britten, 1 Canadese en een Nieuw Zeelandse. Ik mag dus weer lekker lang Engels praten en alle varianten daarop aanhoren. Leuke groep, allemaal open en makkelijk te benaderen personen. Door het Australische echtpaar Gary en Tania - zijn op honeymoon - ben ik al uitgenodigd op de sheepfarm in Australie. Dat ga ik zeker doen!.
Dag 1 stond in het teken van de Verboden Stad, Plein van de Hemelse Vrede, een bezoekje aan de verstandelijk gehandicapten, de acrobatenshow, en de oude stad. Daar heb ik een slangenvlees geprobeerd enwerd me hondenvlees aangeboden. Een hot dog is hier dus echt een hot dog.
Na een lange nacht, stond dag 2 in het teken van de Chinese Muur. Zeer de moeite waard! We hebben het niet toeristische gedeelte gedaan, bij een temperatuur van 17 graden in de zon. Erg mooi op te doen, de rust, stilte, en de machtige torens en verbindingsgedeeltes. Daarna weer 3 uur terug in de bus naar Beijing door het droge landschap, het heeft hier namelijk al 2 weken niet meer geregend.
's Avonds heb ik nog een biertje (3,6%) gedronken in de hotelbar en ben daarna gaan slapen.
Ja, ik vermaak me hier prima. Dit land heeft enorme mogelijkheden, maar het lijkt erop dat de economie te hard is gegaan. Ondanks de vijfbaans ringwegen - zijn er hier 6 - staan er toch dagelijks lange files. Bijna niks meer herinnerd aan het China zoals ik het op de lagere school heb geleerd: allemaal op de fiets, blauwe jasjes en 'ne klak'. De mensen spreken nauwelijks engels maar ik heb een folder van de reisleider gekregen met de Chinese tekentjes. Hiermee kan ik me redden in restaurants en voor 1,50 euro heerlijk eten.

Goed tot zo ver! Vanavond de nachttrein van 12 uur naar Xi'An in het binnenland. Eens kijken hoe goed ik ga slapen....!

* Een verwijzing naar Geert Mak's 'In Europa' over lokalehistorie & reisverhalen