Zondag was het tijd om een ouderwets 'houdoe' te zeggen Hong Kong. Roel vertrok weer, terug naar China! De avond bracht ik daarna door met Gary, Tania, Lisa en Bobbi. Onze laatste avond samen! We aten wat in een Engels restaurant en eindigden in de jazz club. Lovely!

Maandagochtend: tijd om definitief afscheid te nemen van Bobbi en Lisa, de rest was al naar huis, want voor mij stond er een enerverende dag op het programma. Eerst met Air Garuda naar Bali en dan overstappen naar Darwin met Air Asia. In totaal slechts 10 vlieguren, maar door al het wachten in terminals werd het wel een lange dag.

In Bali aangekomen reken ik op een kale wachtruimte om over te stappen. Niks is echter minder waar, ik moet van de arrivals hal naar de departures met mijn bagage. Om dat te doen, moet ik het Indonesisch grondgebied betreden. Dat betekent dus: een visum aanschaffen! In totaal mag ik 45 dollar neerleggen voor enkele uurtjes wachten op Bali.

De visa perikelen houden echter niet op: mijn formulier dat ik Australie ga betreden klopt niet. Dat betekent dus, terug naar de departures, inloggen op internet en een nieuwe poging wagen. Dat doe ik dus maar, al begint de tijd te dringen. Bovendien moet ik opnieuw door de security. 55 minuten voordat de vlucht vertrekt, doe ik een tweede check-in. Het zweet staat op mijn voorhoofd en ik verlang naar een douche, een deken en een kop thee. Maar ik ben op net op tijd en mag het vliegtuig in.

In een rustige vlucht nader ik het Australische vasteland. Het is ondertussen 04:00 maar ik ben klaarwakker! Ik heb wel enige zorgen dat ik misschien een foutje heb gemaakt in de formulier procedure door de tijdsdruk. Maar ik besluit me daar niet al te druk over maken: het wordt wel opgelost hoop ik. Dat blijkt geen verkeerde gedachte: als ik de douane gepasseerd ben, moet ik even wachten. Een dame van middelbare leeftijd legt uit dat de autoriteiten al mijn doopnamen volledig willen weten. Ik moet me vooral geen zorgen maken, een kopie van mijn paspoort is voldoende en dan kan ik doorlopen, legt deze dame bijna moederlijk aan mij uit.

Zo geschiedt het, ik word nog gescreend op voedsel en mag dan doorlopen na alweer een sympathieke beambte gesproken te hebben: 'you can go to door, Australia is waiting for you and the weather is good!'

Ik ben er! Ik neem de shuttlebus naar Darwin, werk mijn aantekeningen bij want ik kan van de opwinding niet slapen. Nog nooit ben ik onder de evenaar geweest, nog nooit ben ik zo ver van huis geweest. Toch lijkt het niet zo ver weg, omdat de wereld er westers uitziet.

Gisteren is de tour begonnen en heb ik kennis gemaakt met de reisgenoten. Overdag zijn we naar een nationaal park geweest in een crocodile dundee achtige omgeving. Heel apart, helemaal nieuw van mij. 's Avonds werd er een pilsener genuttigd in een van de vele bars van Darwin. Met de laatste groep ben ik huiswaarts gegaan en zometeen staat de busreis naar kakadu op het programma. Eens kijken of ik snel nog wat foto's kan plaatsen...

Vanaf nu ga ik dunbevolkt Australie in: Kakadu en Alice Springs. Ik heb net voor 2 dagen voedsel gekocht want dat schijnt nogal aan de prijs te zijn in deze territoria. Ik ben niet altijd bereikbaar, maar over een week ben ik weer in Cairns in de bewoonde wereld. Dus: no worries!