Onverwachte wendingen & natuurlijke rijkdom
Ben ik weer! Terwijl reisgenoten aan het raften zijn, zit ik met enkele overblijvers in Taupo met een geweldig uitzicht over het water dat door smeltend gletsjerijs een schitterende kleur heeft. Foto's zijn deze keer van Sarah en Leanne want mijn camera ligt in de bus.

De groep:
Het is niet helemaal mijn groep; er zijn 8 mannen, de overige 16 zijn dames. Tijdens de introductie talk in de bus heb ik al een voorgevoel: alle mannen uitgezonderd ik zijn alleen maar bezig met de dames en een wedstrijd 'wie kan het meeste drinken'. Dat is behalve sneu ook dom: blijf dan in je eigen land ipv urenlang in een vliegtuig zitten!
Daarvoor ben ik niet hier, ik ben hier om Nieuw Zealand te bekijken. Dus ik heb me in eerste instantie een beetje afgezonderd van het algemene groepsgedrag en ben mezelf gebleven. Ik ga echt geen andere versie van mezelf acteren om erbij te horen. Dat lijkt me trouwens ook wel zwaar: 24uur per dag acteren.
Het mezelf blijven had wel effect, jazeker... de mensen (veelal dames) met nog wel common sense (gezond verstand) komen steeds op me af en vragen of ik optionele activiteiten mee wil ondernemen omdat 'ik wel mezelf ben'. Dat is goed om te horen.

Queenstown
Na een tocht door Milford over een besneeuwde bergpas, besloot ik snel wintersokken te kopen. Wintersokken met kiwiprint...ben ik nu de toerist aan het uithangen? Overdag is de temperatuur nog wel aangenaam, maar 's nachts vriest het hier al lichtjes.
In Queenstown had ik al snel besloten dat het bungeejumpen niks voor mij is. Ieder zijn ding; de vierwiel aangedreven tocht door de Kings Canyon en Jetboat leek mij meer wat voor mij. Dit deed ik 's ochtends, 's middags had ik vrij en 's avonds was er een diner op 1000m hoogte.
Daarna ging ik terug naar het hotel om nog even in de spa te relaxen. Maar de spa was gesloten dus ik besloot om nog wat te gaan drinken in de bar. De bar was echter ook al gesloten (laagseizoen in Queenstown) maar de barman Sean wilde nog wel wat met mij gaan drinken. Maar....dan wel in Queenstown! Ik besloot deze onverwachte wending aan te gaan. Ik kon altijd nog een taxi pakken als het me niet aan zou staan.

De supervisor van het hotel heeft ons vervolgens naar het centrum gebracht waar Sean en ik een prima avond hebben beleefd. Sean garandeerde mij dat we 'naar geen enkele toeristische bar' zouden gaan. Maar Queenstown kent bijna geen locals, dus ik kwam steeds in bars en clubs terecht met transit workers. Brazilianen, Australiers, Ieren, Indonesiers...allerlei nationaliteiten sprak ik in Queenstown.
Na 3 uur werd het tijd om te gaan. Sean kende vrijwel overal het barpersoneel waardoor ik continu gratis drankjes kreeg: tequila, wijn, bier, sambuca, vodka, baileys en zelfs rum. Het werd steeds moeilijker om 'nee' te zeggen, dus het was tijd om te gaan. Ik nam een taxi terug naar het hotel in een Bob Ross achtige omgeving.

Franz Josef
Na 2 dagen Queenstown stond een bezoek aan Franz Josef op het programma. Ook hier spa's en andere relax mogelijkheden, rugby kijken met de lokale bevolking en een wandeling over de gletsjer. Wederom zeer de moeite. Ik ben - met mijn zwakke enkels - slechts eenmaal onderuit gegaan op het ijs van de gletsjer. Maar de omgeving was uniek en in Nederland kun je zoiets nergens doen, dus onder begeleiding van gids Graham heb een geweldige 3,5 uur durende wandeling gehad. En na afloop heb ik de officiële glacier walk oorkonde mogen ontvangen. Die hang ik zeker boven de TV!
's Avonds was het winenight in de lokale bar die overigens vol zat met backpackers: Scandinaviers, Australiers, Engelsen, Canadezen en Amerikanen. En ik dan, als enige Nederlander. De mensen waren gezellig, de wijn was goed, dus het werd laat!

Christchurch
Hierna ging de tour terug naar Christchurch. Hier werd afscheid genomen van enkele reisgenoten en kwamen er 6 nieuwe dames en 2 mannen voor in de plaats: op van het Zuid eiland naar het Noord eiland! Deze keer geen naschok, wel de standaard aardbeving instructie.

Wellington
Na een 4-uur durende bootreis stond een dag van activiteiten op het programma in de hoofdstad van New Zealand: Wellington (ik dacht altijd dat dat Auckland was). Ik koos samen met Fez en Rachel voor de Martinborough wijnproeverij. De andere 23 reisgenoten gingen quad rijden.
Het werd opnieuw een mooie dag in het landelijke Martinborough dat door de vele koeien, schapen en rivieren af en toe meer op de Betuwe leek dan New Zealand. Op in totaal 4 wijnproeverijen heb ik wijn geproefd en ook veel geleerd over wijn. Helaas nog geen Martinborough in Nederland maar met de snel krimpende Franse wijnmarkt, zal dat niet lang meer duren, zo verzekerde Nadine van 'Marinborough' mij.

Reizen...
Net iets te weinig besef ik hoe uniek deze reeks van ervaringen is. Ondertussen ben ik al 60 dagen on the road, ontmoet continu nieuwe mensen, eet dagelijks andere gerechten en verplaats me via bus, boot, trein, kabelbaan, vliegtuig of wandelend. Hoeveel mensen heb ik al gesproken? Hoeveel kilometer heb ik afgelegd? Hoeveel geld heb ik uitgeven?* Maar het is zeker verslavend voor nieuwsgierige mensen zoals ik die van afwisseling houden. Bestaat er een medicijn voor? Ik hoop het niet, want het is veel te leuk!
Tijdens de busreizen luister ik overigens wel veel meer naar Nederlandse artiesten als thuis. Is dit een stukje heimwee of nostalgie? Rene Froger, Marco Borsato, en ja zelfs Koos Alberts en Piet Veerman! Als het genoeg is, schakel ik weer over naar de countryrock, brittpop, jazz of top40.

Het vervolg:
Nog 4 dagen en dan ga ik langzaam weer naar Europa. Vrijdagmiddag eindigt de tour en dan ga ik met de Engelse zusters Katie en Laura naar een hostel in Auckland. Op zaterdag proberen we dan naar rugby te gaan of walvissen te bekijken. Zondag vliegen zij naar Fiji en ik naar Bangkok. In Bangkok doe ik een soort jetlag recovery in het luxe airport hotel. Ik ga er veel slapen en proberen weer een update te schrijven.

* Veel meer dan begroot door de ongunstige koers van de Australische dollar