Ben ik weer, vanuit Bangkok vandaag:

Op vrijdagavond vindt een ouderwetse mannenavond plaats. Ik doe de was en kijk ondertussen in de relax ruimte 'the hunt for the red October'. Er zitten alleen maar mannen in de relax ruimte en bij iedere torpedo zit iedereen op het puntje van de stoel.

Zaterdagochtend ben ik goed bijgeslapen, is mijn was gedroogd en mag ik met de Smith Sisters in town gaan. Zij hebben al geboekt voor de New Zealand Explorer boat. Ik ga het proberen te regelen. Ik heb geluk, ik kan nog mee op zoek naar dolfijnen, pinguins en...walvissen. Ik heb nog 2 uur de tijd, en koop nog een rugby polo en eet fish n chips in de Irish pub.

Dan vertrekt de boot. Het wordt een memorabele middag want de eerste 3 uur zien we geen walvissen of dolfijnen. De omstandigheden zijn zwaar, de zee is onstuimig en er staat een harde wind. Het eerste slachtoffer ben ik. In een verwoede poging om 'de foto' te maken sta ik op het uiteinde van de boot (titanic positie). Maar ik ben gewaarschuwd dat ik nat kan worden en dat gebeurt ook! En...geen foto!

Gelukkig kan ik mijn net gekochte rugby polo aandoen, en ga ik drogen op het zonterras. Dan wordt het weer nog onstuimiger en beginnen enkele mensen over te geven. Dat slaat natuurlijk over en de bemanning is bezig met emmertjes af en aan te voeren. Er gebeurt vanalles om me heen maar geen dolfijnen.

De schipper legt me uit dat -zodra we dolfijnen zien - dit over is. Mensen denken dan namelijk niet meer na over 'zeeziek zijn'. En ja, hij heeft gelijk!

Na 3 uur varen zien we eerst een walvis en dan dolfijnen die met de boot meezwemmen. Pretty cool!

Dan volgt er nog een verassing: iedereen krijgt een tegoedbon voor nog trip op de boot in verband met de slechte omstandigheden. Levenslang kan ik terecht bij N-Ze Explorer in Auckland of The Bay of Islands om dolfijnen/walvissen te kijken J

‘s Avonds ga ik met enkele voormalige reisgenoten Italiaans eten in Auckland. Iedereen is moe en er zijn geen plannen om nog uit te gaan. Ik heb twee lange vliegreizen in het vooruitschiet, dus op tijd naar huis.

In de relaxruimte word ik nog benaderd door een Spaans echtpaar om op zondagochtend de Champions League finale te bekijken, Barcelona - Manchester United, maar 06:00 opstaan is toch nog wat te vroeg en bij een verlenging kom ik te laat op het vliegveld. Zij mogen als rasechte catalanen verslag uitbrengen bij mij.

Zondagochtend verlaat ik het hotel en ga met de Smith Sisters naar de luchthaven. Zij vliegen door naar Fiji dus in de gate neem ik afscheid. Ik zal ze wel missen deze charmante zussen uit Exeter in Engeland. Zij hebben ongeveer dezelfde reis gedaan als ik: Azie, Australie, Nieuw Zeeland, nu nog een toetje en dan naar huis. We houden contact.

Daarna pak ik het vliegtuig van Auckland naar Bangkok, een reis van 11,5 uur en een tijdsverschil van 5 uur terug in de tijd bij aankomst. Mijn langste vlucht ooit - met Thai Air - maar op zich valt het wel mee. De maaltijden zijn goed en in totaal heb ik achter elkaar 4 films/muziek DVD's bekeken: Gulliver's travel, Rod Stewart in concert, The King's Speech, The Queen, Independence Day en nogmaals Rod Stewart om wakker te blijven.

Nu zit ik in het business centre van het Novotel Hotel op het vliegveld en ga zo dadelijk even de wereldstad in om te shoppen. Ik heb de jetlag goed doorstaan is mijn eerste indruk, en ga morgen met goede moed naar Berlijn om vervolgens met Tha Real Mean door te reizen naar Polen taktaktak!

Ik mis mijn voormalige reisgenoten dus ik vlucht in de virtuele vriendenwereld van facebook. Ik heb ruim 60 berichten/tags/vind ik leuks dus ze zijn mij ook niet vergeten.

Buiten is het 36 graden, ik vraag nog een kop thee en besef dat ik naar een overdekt winkelcentrum moet gaan om wat kleding te kopen. Maar dat kunnen ze bij de receptie vertellen, hoe en wat in Bangkok, dus let's go!