De laatste update vanuit het Buitenland. Inmiddels ben ik met Tha Real Mean bij Dirk en Ania aangekomen in Polen. Maar eerst de dagen in Bangkok en Berlijn. Eens kijken of ik de writing flow kan vinden tussen de aardappels en paddestoelen (typisch Pools gerecht) door...

Thailand:
In Bangkok ga ik de stad in om wat rond te kijken en eventueel souvenirs te kopen. Het is 36 graden en het lijkt wel een openluchtsauna. Voor het eerst sinds lange tijd ben ik weer alleen en dat is even wennen, maar het weerhoudt me niet van rondlopen, Thaise gerechten proberen, de lightrail gebruiken en de multimedia beurs bezoeken. Ik wil nog een Lotto wielrenshirt kopen voor 25 euro (een koopje inclusief broek) maar men heeft alleen XL, dat is iets te groot voor mij. Dus voorlopig geen flandrien.
Daarna eet ik wat in het hotel en neem een jetlag massage in het hotel. Dat is heerlijk ontspannend en ik val bijna in slaap. Vroeg naar bed dus, de boodschap is duidelijk.

De volgende dag neem ik het vliegtuig naar Berlijn. Ik heb bewust een vlucht midden op de dag genomen om de jetlag minimaal te houden. Ik hoop dat het werkt...
De vlucht is quite horrible: om me heen zitten Thais Duitse stelletjes met kinderen waarvoor (net als voor mij) een vlucht van 10 uur vrij lang is. Ze krijsen nogal, dus ik heb urenlang mijn i-pod op. Dan maar een praatje maken met de mensen om me heen? Met een man - die een broer had kunnen zijn van de Duitse voetbaltrainer grossmaul Christophe Daum - maak een praatje. Maar tegen mijn buurman zeg ik niks. Hij heeft meer aandacht voor 'Berlin diskrete' in de krant, wat zou hij in Thailand gedaan hebben?
En verder is de stewardess nogal chagrijnig en heb ik de films die vertoond worden al gezien, dus lang leve Air Berlin! Maar ik heb 6 tijdschriften bij, 3 in het Engels en 3 in het Duits. Die lees ik dus van A tot Z en ik kom de tijd toch wel door.

Duitsland:
Om 18:00 CET arriveer ik op Berlijn Tegelhof. Ik zie de fernsehturm al tijdens de landing en neem meteen de taxi naar de Hauptbahnhof. Ondertussen lees ik de krant dat Duitsland in de ban is van een bacterie, EHEC. Dus een beperkte kaart?*
Ik ontmoet Juul ('tha real mean) op het station en mag weer Nederlands praten na 68 dagen! Af en toe nog wat Engels erdoor, maar ik zit er weer meteen 'in'. Die avond moet ik het zo lang mogelijk volhouden, dus we bezoeken checkpoint Charlie, restanten van de Muur, bekijken een tentoonstelling over de Brandenburger Tor en gaan wat eten. Geen bratwurst voor mij, wel tomatensoep, ik ben redelijk uitgedroogd na in totaal 23 uur vliegen. Veel drinken dus. Als ik naar bed ga, heb ik een dag van 21 uur erop zitten. Maar het gaat goed, mijn enthousiasme drijft me voort.
De volgende ochtend nemen we de internationale trein naar Krakau. We verlaten het land van Derrick, Siska, Erich Honecker, Schweini en Dennie Christian en gaan naar het land van Tomek Iwan, Zenon Jaskula, vader en zoon Smolarek, Robert Kubica en Ewa Sonnet!

Polen:
Van een grensovergang is niks meer te zien in de trein. Geruisloos rijdt de trein in Polen. Wel moeten we bijbetalen voor onze zitplaats. In Duitsland heb je geen zitplaatsnummer nodig, in Polen wel. Na een lastige discussie snappen we het en betalen de conducteur in 3-delig pak. Dan wordt het gezellig: taktaktak, tyskie (=bier) en vodka: we gaan nu even Pools praten met onze beste vrind!

Na 7 uur inclusief een stop van 1 uur in verband met het wisselen van locomotief, arriveren we in Opole in Opper-Silezie. Voor de tweede wereldoorlog Duits, daarna Pools. De mensen in deze region waren 10 jaar geleden de eerste Poolse seizoensarbeiders door hun dubbele Duits-Poolse paspoort. De huizen zien er Pruizisch uit, en er is een redelijke welvaart. Het is mijn vierde Polenreis en er is veel verwesterd sinds 2004 toen ik hier voor het eerst kwam: restaurants, nieuwe wegen en ook hier betaald parkeren ondertussen.
Dirk haalt ons op en al snel is het weer lachen. Onderwerpen d'n Ponck (Poncke Princen), Mario Basler, het plein in de Kerkenvelden, PSV, de ravers en the river run worden aangesneden. Als vanouds!

We bekijken zijn nieuwe woning en ontmoeten vrouw Ania, schoonzus Paulina en de vertederende Philip. In een oud Pruisisch herenhuis gaan wij twee nachten op de bank slapen taktaktak!

‘s Avonds wordt er nog een Poolse pilsener genuttigd in diverse etablissementen. Rond 00:00 zit ik er redelijk doorheen in verband met het Pools-Thaise tijdsverschil. Maar na een cola gaan we gewoon weer verder in nachtelijk Opole. Morgen kunnen we uitslapen.

Bijna thuis
Morgen kom ik thuis en dan zal nog een keer een samenvatting schrijven en een highlights aan foto's uploaden. Vaak ging dit toch in een hoog tempo en snel in een internet café, dus er staan nog een paar juweeltjes op mijn camera die de buitenwereld nog niet gezien heeft. De panda's, dolfijnen..enz.
Over lezers heb ik in ieder geval niet te klagen gehad, het meest gelezen verhaal gaat over Emei Shan en is 255 keer gelezen. Wie zijn al die mensen eigenlijk?
Maar eerst morgen nog naar huis met Wizz Air, en dan ben ik na 70 dagen bijna thuis!

*. De volgende dag inderdaad beperkte broodjes in de imbiss.