Zondagmiddag 21 augustus: het tijdschrift met de al ietwat dubbelzinnige titel genoeg ligt op de tafel. Zojuist ben ik te weten gekomen dat het zogenaamde 'sapvasten' tot hoofdpijn en misselijkheid kan leiden. Ik neem het ter kennisgeving aan en neem nog een kopje thee, English blend, zojuist ben ik teruggekomen uit London!

Enigszins geschrokken door de recensies van ons hotel vertrekken Barry, Juul, Berze, Rob en ik naar op donderdag naar the capitol of Great Britain: London! Met Ryanair via Eindhoven naar Stanstedt, zo'n 60kilometer boven London. Berze vertelt het een en ander over de recensies van ons hotel: het schijnt niet al te best te zijn en gerund te worden door een stel droeftoeters. Met name over de hygiene van de lakens schijnen wat op en aanmerkingen te zijn...Maar we wachten gewoon af en zien wel!

Door het onweer is de heenvlucht weinig comfortabel, maar het slechts een klein uurtje en dan staan we al op Engelse bodem. De easybus in, en op naar Hyde Park naar het Palace Court Hotel! In verband met wateroverlast gaan we binnendoor, dwars door riot area's zoals Walthamstow en Tottenham. Maar van enige onrust is geen sprake meer. Wel zien we 3 dagen lang veel politie, barriers en zelfs korpsen met tweetalige aanduiding Police/Heddlu. Dat zijn de korpsen uit Wales die naar London zijn gestuurd. Er gebeurt niks, maar de politie is wel overduidelijke aanweizg.

Het programma wordt doorgenomen? Gaan wij naar de woningen van Amy Winehouse of Pippa Middleton. Wordt Abby Road bezocht of wordt het toch de cover van Oasis' Morning Glory? Het Wembley Stadium of Chelsea Village? En waar staat het nieuwe Olympisch Stadion eigenlijk? Nee, niks van dat alles, er is zoveel te doen. Suggesties genoeg, maar de tijd is beperkt.

Op goed geluk besluiten we op donderdagavond to the club te gaan. Eerst worden we 3 keer geweigerd omdat we niet op de gastenlijst staan. Dan maar van Nothing Hill naar het centrum. Hier worden we op straat aangesproken door een bro van bedenkelijk alooi. Hij kan voor ons wel wat regelen. We hoeven geen 15 pond te betalen maar slechts 5 als we met hem meegaan. Vinden we het niks, dan krijgen we ons geld terug.

Deze beste man is heel snel gevlogen als we eenmaal binnen zijn in The sound. Maar het is er redelijk druk en in het begin zeker acceptabel. Het lijkt op het decor van top of the pops en de muziek varieert van R&B naar dance en jaren 80. Om me heen staan een aantal kopieën van Snoop Dog en Kelis, maar later wordt het meer en meer een kinderdisco. Toch niet helemaal onze locatie.

De volgende dag wordt het ontbijt in ons vage hotel overgeslagen. Wij zijn wel getuige geweest van iedereen die ontbijt heeft gehad en het Poolse geouwehoer in de keuken. Wat een gehorige ruimtes zeg! De muren lijken wel van karton. Maar goed, we zitten centraal, redelijk goedkoop en in het sfeervolle Queensway.

Dan gaan we op pad. In Hyde Park wordt weer een goodfellas foto gemaakt en zo lopen we wat rond. Kensington Palace, Lady Di Memorial en The Royal Albert Hall waar alle groten op aarde hebben opgetreden: allemaal op loopafstand. Vervolgens de metro in op weg naar de Big Ben, Downing Street 10 en Buckingham Palace. Genoeg te zien en genoeg te doen!

Voor 15 pond mogen we de Westminister Abbey in, waar recentelijke The Royal Wedding plaatsvond. Dat gaan wij als dus mooi niet doen. In het gras, in de zon kijken we naar de lange rij geinteresseerden.

We pakken de metro en reizen naar de Tower aan de Thames. Ook nu weer massa's toeristen, allerlei nationaliteiten en dure automerken op de weg. Een paar foto's en we kunnen weer terug naar ons Queensway district. Nu gaan we echt even op de Engelse tour: fish 'n chips in de kroeg en een pint erbij.

De mannen reizen daarna nog af naar The Ministry of Sound waar Marcel Woods zal optreden; ik vind het wel genoeg geweest voor vandaag en ga om 00:00 naar bed.

De volgende ochtend ga ik alleen naar het Imperial War Museum. Ik probeer bij de hotelbalie informatie in te winnen, dat is erg lastig. De receptionist kan de naam van het museum niet spellen, dus schrijf ik het op. Ben ik nou de eerste die ernaar vraagt?

Vervolgens vertelt hij dat het 'vlakbij is' maar later zit ik toch 40 minuten in de metro! Ik ga verder naar het hotelontbijt. In de gang staat 10 man 'iets te doen', deze loop ik vrolijk voorbij onder het groeten met een goodmorning. Daar zitten ze blijkbaar niet op te wachten, en dan pas zie ik dat dit de rij is voor het ontbijt is. Alle tafels zijn bezet en deze beste lieden staan te wachten. Ik besluit spontaan om naar de McDonalds te gaan, want hier heb ik geen zin in.

Via Nothing Hill en befaamde (metro) stations zoals Oxford Circus en Waterloo arriveer ik aan de andere kant van de Thames, op naar het Imperial War Museum! Opnieuw befaamde straatnamen vaak vernoemd naar voormalige kolonieen of de koninklijke familie.

De Oval Crickett Ground is vlakbij en tussen enkele supporters loop ik er naartoe, afgewisseld met wat Arsenal en Liverpool shirtjes want dat staat vandaag ook op het programma. Wat een sportstad.

Vervolgens is het 2 uur lang boys and toys, de outbreak tentoonstelling, Fieldmarshall Montgomery, Lord Mountbatten, The Great War en de Falkland Oorlog. Ik loop door de nagemaakte loopgraaf inclusief artillerie geluiden en oorlogslucht en kom te weten hoe Iron Lady Thatcher mede door de Falkland Oorlog herkozen werd. Maar de mannen zijn weer wakker na een nachtje clubben en wachten op mij! Tijd om terug te gaan naar Hyde Park.

Vervolgens hergroeperen we en gaan we weer wat metro rondjes doen. Doordat het regent gaan we eerst naar Harrods. Eerst vind ik het niks: wat een opgeblazen materialistisch decadent gedoe! Maar later wordt het amusant. Barry attendeert ons op een groepje Indiers die er traditioneel uitzien maar zeker niet schatrijk lijken. Schijn bedriegt want de oorbellen van de vrouw des huizes zijn van diamant. Zij gaan hier dus echt een bankstel in de traditionele Engelse landlord stijl uitzoeken.

Vervolgens gaan we naar de kelder. In het trappenhuis zingt een opera zangeres. Het lijkt eerst play-back te zijn, maar is gewoon live. Ik heb niks met klassiek, maar dit is prachtig!

In de kelder kunnen champagne, wijn en andere alcoholische dranken gekocht worden. Plotseling blijken we een gids te hebben: Barry leidt ons rond en vertelt ons alles over Dom Perignon, mousserende dranken en kwaliteitswijn. Een verkoper vraagt nog of ik geinteresserd ben in wijn. Ondanks dat ik vertel dat dit niet mijn budget is, legt hij me de eigenschappen van topwijn uit. Boeiende achtergrondinformatie, we lopen door naar de tabaksafdeling.

De sigarettenkokers zien eruit alsof ze uit een James Bond film komen. Het sigarensetje met letterlijk de strik eromheen moet een genot zijn voor de sigarenroker. In een aparte ruimte koopt een man voor zijn zeker 30 jaar jongere vrouw een fles wijn van high class value.

Maar de bui is over na de passage door het sushi restaurant staan we weer buiten en gaan we verder naar Trafalgar Square. Hier maken we een enkele foto en lopen verder naar Soho. We belanden in een pub en drinken enkele pints. Nu zijn we per toeval in het Engelse leven terecht gekomen want tussen zes en acht komen er steeds meer mensen binnen. Er staat geen muziek op, maar toch is het sfeervol en authentiek gezellig.

Vervolgens lopen we in de schemering Soho in. Talloze vrijgezellenfeesten zijn er, maar door de nauwe straatjes heeft het wel iets dorps midden in de wereldstad.

De volgende dag staat om 05:30 de taxi voor de deur. We gaan terug naar Stanstedt om naar Nederland te vliegen. Ik bemachtig nog een krant op de luchthaven maar er is nauwelijks buitenlands nieuws, een typische tabloid dus. Ik schakel over op de Voetbal International.

Tenslotte is er weer het gebruikelijk watch the crowd spelletje bij het instappen. Wie kiest er zonder nadenken voor de priority zonder priority card? 'Die wel, die niet, twijfelgeval, die zeker wel' Psychologie in de mensenmassa, we raken erin bedreven.

Veertig minuten later staan we weer op Eindhoven Airport samen met 120 medepassagiers. 60 plaatsen blijven in de Ryanair kist onbezet, wellicht het vroege tijdstip? Met nog een wedstrijd van PSV 's middags op het programma keren we huiswaarts en gaan vrijwel meteen weer over tot de orde van de dag.

3 dagen zitten erop in de veelzijdige stad London: verpauperd en decadent, rustiek en bruisend, multiculti en authentiek Engels. Maar overigens ook verassend dichtbij en betaalbaar met dank aan de air price fighters.