Zonverbrand in de eeuwige sneeuw van Emei Shan

Ben ik weer! Deze keer vanuit Emei Shan, nog steeds aan de rand van de Himalaya. Gisteren is het me niet gelukt doordat de eigenaar van het internet cafe bang was voor spionage activiteiten van een groep westerlingen.Jaren 50 koude oorloggeneuzel natuurlijk, hier in Bagao zijn ze wat meer streetwise: in het tourist information centre heb ik een pc weten te bemachtigen.

Na een heerlijk diner in Chengdu heb ik de avond doorgebracht in een Tibetaans theehuis samen met the British girls Lisa en Bobbi. Onder het genot van echte thee hebben we wat gefilosofeerd over hoe het is om in de 'thirties' te zijn. Daarna ik heb prima geslapen en stond de bus de volgende dag klaar voor een bezoek aan een 70 meter hoog Boeddha beeld.

Ik ben niet zo'n fan van toeristische religieuze verering - in Italie ben ik na de eerste kerk al meteen 'kerkenmoe' - maar onderga het altijd wel met frisse tegenzin. Deze maandag bleek echter een nationale religieuze feestdag te zijn en dat hebben we geweten. De berg waarop het beeld staat werd overspoeld door hordes toeristen, om gek van te worden. Bovendien is het hier ook nog mode om als gids een vlag mee te sjouwen en een dolby surround set speakers, dus behalveveel mensen is er ook veel herrie.Op een gegeven moment ben ik maar op een bankje gaan zitten aan de rand van het beeld en vond het toen wel leuk ineens: observeren van de massa en de massa die mij observeert (ik zie er immers anders uit).

Na een half uur, spontane fotoshoots met de locals en het besef 'het is allemaal echt wat ik hier zie', stapte ik weer in de bus naar Emei Shan. Een uur later konden we inchecken onder begeleiding van onze lokale gids Patrick in het klooster op 1200m hoogte. Opnieuw een unieke ervaring alweer. Geen verwarming op de kamer, wel extra dekens en overal de geur van wierrook. Een prima avond om wat te rusten na het diner en wat te lezen.

's Ochtends om 04:00 word ik gewekt door de gong en monnikengezang van de vroege dienst. Ik moet er zelf overigens ook uit want er staat een wandeling op het programma naar de Emei Shan op 3100m hoogte. De temperatuur is 3 graden en er wordt regen en mist verwacht.

Na een Colin McRae achtige busreis - meerdere mensen moeten overgeven - arriveren we op 2400 meter hoogte in de eeuwige sneeuw. Het is mistig - eigenlijk zijn we in de wolken - en voor het eerst sinds lange tijd ben ik weer op een dergelijke hoogte. Het eerste stuk lopen we, daarna stappen we in de kabelbaan met Thaise studenten die hun Engels graag testen: 'never a dull moment in China'. Daarna komen we boven de wolken en is het ineens zonnig.

Het uitzicht is geweldig: het wolkendek onder je, de zon boven je en in de verte hoge toppen van de Himalaya. Super! Ik verbrand zelfs doordat ik wat te lang in de zon sta. Kan gebeuren....

Er komt een man op me af: hij wil met mij op de foto en spreekt een beetje Engels. Hij wil graag weten waar ik vandaan komt, 'uit Nederland'antwoord ik. Nu komen zijn vrienden ook. Netherlands? Serious sir?! Opnieuw gaat het over Wesley Sneijder, 'de 3 van milaan', de karatekick van Nigel de Jong, en 'waarvoor de molens dienen'. Er worden nog enkele foto's gemaakt en daarna moet ik er toch echt vandoor. Bij een kraampje koop ik jasmijn thee, waar deze streek om bekend staat, en dan kan ik weer omlaag.

Daarna weer naar beneden, rally naar het dal, weer omhoog en op weg naar het volgende klooster met onderweg zelfs apen om je heen. Ook nu weer hordes toeristen op smalle paden, maar ik raak er aan gewend. Dan zie ik de eerste aap, klauterend tussen de mensen op zoek naar nootjes. Ik zie ook het eerste fototoestel uit iemands hand worden gegrist, het verdwijnt in het ravijn...dan komt de apenpolitie (echt waar) met bamboo stokken en die slaan een keer hard op een steen. De ondeugende aap gaat er vandoor. Ik ook trouwens, voordat dadelijk Bokito tevoorschijn komt,met Phoebe loop ik verder naar het volgende klooster.

Hier hebben we de nacht doorgebracht en inmiddels zijn we weer in het dal van Bagao in het eerste klooster. Ik heb dezelfde kamer weer en heb zojuist de was laten doen. Voor morgen staat er een busreis van 8 uur op het programma naar de yanghtzee rivier. Daarna zit ik enkele dagen op de boot die door Phoebe 'botel' wordt genoemd. Ik heb nog geen idee wat dit precies gaat opleveren maar ik heb de lonely planet bij en anders laat ik me wel verassen.

Tot zo ver, nu naar de markt, even een Mao pet scoren, een doldwaze pandamuts of een Karl Marx aansteker: het ligt hier allemaal in de schappen!

De panda whisperers van Chengdu

De panda whisperer

Ben ik weer! Deze keer vanuit Chengdu, in Singxuian. Deze regio ligt aan de rand van de Himalaya en is vooral bekend van de aardbeving in 2008 waarbij 65.000 mensen om het leven kwamen. Maar vooral door de panda is Chengdu bekend, hier zit namelijk het onderzoekscentrum gevestigd en daar heb ik vanochtend panda's mogen bewonderen.Jonge panda's,oudere, luieof etende...allemaal gezien. Verder hebben we er een video gezien over om te gaan met panda's, een soort panda whisperer. Fascinerend beest met geringe overlevingskansen zo heb ik geleerd vanochtend.

Nu zit ik in de Tibetaanse wijk achter een internet pc. Ik heb iets meer tijd deze keer, dus een iets langer verhaal.

Nachttreinen in China (Beijing - Xi An)

Nadat ik het vogelnest stadion had gezien, mocht ik een nieuwe ervaring ondergaan: de nachttrein in China. En dat heb ik geweten....' s Avonds is het erg gezellig. Iedereen gaat bij elkaar in de coupe zitten en er worden verhalen uitgewisseld. Voor mij op handen en voeten, want Chinezen spreken vrijwel geen engels. Dat is erg leuk, ik heb een Voetbal International met een poster van Nederlands Elftal. Leidt altijd tot gespreksstof. De tijd vliegt dan voorbij.

Soms kom je ook echt voetbalfreaks tegen. SunXiang heeft kort voor PSV gespeeld, maar mijn cluppie wel op de kaart gezet als 'Eindhoven'. En vanochtend kwam er een man naar me toe: 'Kluivert and Nistelrooij: they born same day in 1976!' Verder krijg ik van de medepassagiers een Chinese naam: Wee Long. Wee is de familienaam van onze gids, long betekent 'draak', en staat voor het symbool van Den Bosch (laatste werkopdracht) en mijn passie voor historie. Verder klinkt het wel cool, rock n roll ;-)! Maar het slapen is een drama. Niet het lawaai of het harde bed, nee het schudden is voor mij het probleem. De eerste nachttrein ben ik zo'n 25 keer wakker geworden. De volgende dag ga ik dan meestal maar wat bijslapen. Gelukkig is er goede service in de trein. De avond ervoor heb ik groene thee besteld voor 07:30 's ochtends. Die wordt stipt bezorgd.

Zo lag ik dus mijn eerste dag in Xi An (vroegere hoofdstad van China) vooral in bed. Daarna was ik weer de oude en heb er oa Hot Pot gehad (Chinese soep met allerlei gerechten), een bezoek gebracht aan het Terracotta warriors museum, inkopen gedaan en op vrijdagavond als klapper naar de karaoke bar geweest. Hier hadden we 2 uur lang een ruimte voor onszelf en werd er onder genot van whiskey, lokaal bier en wijn een poging gedaan om vocaal te hoogwaardige prestaties te komen. Tussendoor moest ik even naar de wc en werd ik onderweg door 10 man aangeklampt. Wat willen ze? Dat wordt al snel duidelijk: op de foto me mij! Ze zien weinig Westerlingen en ja, als er dan eentje in een joviale sfeer rondloopt, dan wordt je meteen als bezienswaardigheid beschouwd. Prima jongens, in het midden zetten ze me, en dan met 'zn allen eromheen.

Na 2 dagen Xi An de volgende nachttrein: 900km zuidelijker naar Chengdu. Opnieuw is de avond prima, de morgen zwaar. Treat me gently in the morning. 's Avonds ga ik eerst met Walt naar de dining wagon voor een biertje. Een uur lang wordt er gediscussieerd over Sarah Palin, Obama's hervormingen, de rol van Nederland in de EU en de vraag 'of Nederlanders wel pattriotisch zijn'. 'Alleen met grote voetbaltoernooien en het koningshuis'antwoord ik. Later ga ik nog een keer terug met Gary (australie), Lisa & Bobbi (UK) en Brian (Australie). Met behulp van ons Chinese tekentjes boekje bestellen we wat. Heerlijke gekruide kip, rijst, tofu, groenten en een soort groene thee en even weg uit de volle slaapwagons. Later op de avond wordt het nog leuker als ik aan CHinese kinderen Engelse woordjes leer. De leraar is op me af gestapt en heeft gevraagd of ik ze wat Engels wil leren. Ik ga de coupe in en leer deze Chinese kinderen die - hier trendy - gebreide jaren 80 truien dragen wat kleuren, getallen, en simpele woordjes. Dat zal ik de volgende dag weten, want zodra 's ochtends het licht weer aan is, staan ze aan mijn bed! En ik heb toch al zo slecht geslapen...maar ik kan het hebben natuurlijk, dit zijn unieke ervaringen met de locals in 'Red China'.

Het weer

Was het op de Chinese Muur nog 18 graden en stralend weer, hier in Chengdu is het 12 graden en als we morgen de bergen ingaan dan gaat de temperatuur naar de -5 op 3000m hoogte. Grote verschillen dus, maar ik ben erop voorbereid. Volgende week wordt het weer wat beter, als we zuidelijker reizen.

Actualiteiten:

Ik krijg redelijk wat mee van het wereldnieuws. Ieder hotel heeft 60 zenders, 59 Chinees en 1 in Engels verzorgd door Chinezen. Dan wordt er verslag uitgebracht over Libie, Japan en het naderende royal huwelijk in Engeland. Binnenlands nieuws is er weinig, alleen wat over toerisme. Sportnieuws is er niet, dat ontvang ik gelukkig uit Nederland per sms.

Het gezelschap:

We zijn allemaal nieuwsgierig en social butterflies, dat maakt het tot een goed gezelschap. Ik ga veel met het honeymoon couple Gary en Tania om. Tania heeft heel de wereld gezien, Gary was nog nooit Australie uitgeweest. Eerst ging hij alleen naar de KFC hier, maar ondertussen hebben we hem al noodless leren eten in de lokale eetgelegenheden. Onze gids Phoebe is eveneens heel enthousiast in alles wat ze doet, als de gelegenheid (geen smog, niet te druk) er is, gaan we samen joggen hebben we al afgesproken.

Smog is overigens een serieus probleem. Buiten een frisse neus halen is een verkeerde uitdrukking. De welvaart/economie is jaarlijks met 7% gegroeid. De verwachting is dat China na 2020 het machtigste land ter wereld is, dat zie ik vlot gebeuren. Het zijn harde werkers met ondernemersmentaliteit in een continu groeiende economie.

Goed tot zo ver, more to come!

In China!

In China* gearriveerd en 'on the road'!
In een vaag internetcafe dat meer op een casino lijkt, is het mij eindelijk gelukt om verbinding te krijgen met mijn website. Snel even een berichtje uit Beijing, want over een half uur ga ik naar het Vogelnest Stadion. Ik heb mn paspoort laten zien...en nu dus toegang. Om me heen zitten Chinezen te gamen, en buiten kijk ik uit op smoggy Bejing Centraal Station.
Inmiddels ben ik 4 dagen hier. De eerste dag werd ik opgehaald op de luchthaven door een taxichauffeur die me naar het hotel bracht op 400 meter afstand van het Plein van de Hemelse Vrede. Om 09:00 's ochtends (02:00 Nederlandse tijd) heb ik ingecheckt en ben meteen gaan slapen. 's Avonds heb ik kennis gemaakt met de rest van de groep. 4 Australiers, 2 Amerikanen, 2 Britten, 1 Canadese en een Nieuw Zeelandse. Ik mag dus weer lekker lang Engels praten en alle varianten daarop aanhoren. Leuke groep, allemaal open en makkelijk te benaderen personen. Door het Australische echtpaar Gary en Tania - zijn op honeymoon - ben ik al uitgenodigd op de sheepfarm in Australie. Dat ga ik zeker doen!.
Dag 1 stond in het teken van de Verboden Stad, Plein van de Hemelse Vrede, een bezoekje aan de verstandelijk gehandicapten, de acrobatenshow, en de oude stad. Daar heb ik een slangenvlees geprobeerd enwerd me hondenvlees aangeboden. Een hot dog is hier dus echt een hot dog.
Na een lange nacht, stond dag 2 in het teken van de Chinese Muur. Zeer de moeite waard! We hebben het niet toeristische gedeelte gedaan, bij een temperatuur van 17 graden in de zon. Erg mooi op te doen, de rust, stilte, en de machtige torens en verbindingsgedeeltes. Daarna weer 3 uur terug in de bus naar Beijing door het droge landschap, het heeft hier namelijk al 2 weken niet meer geregend.
's Avonds heb ik nog een biertje (3,6%) gedronken in de hotelbar en ben daarna gaan slapen.
Ja, ik vermaak me hier prima. Dit land heeft enorme mogelijkheden, maar het lijkt erop dat de economie te hard is gegaan. Ondanks de vijfbaans ringwegen - zijn er hier 6 - staan er toch dagelijks lange files. Bijna niks meer herinnerd aan het China zoals ik het op de lagere school heb geleerd: allemaal op de fiets, blauwe jasjes en 'ne klak'. De mensen spreken nauwelijks engels maar ik heb een folder van de reisleider gekregen met de Chinese tekentjes. Hiermee kan ik me redden in restaurants en voor 1,50 euro heerlijk eten.

Goed tot zo ver! Vanavond de nachttrein van 12 uur naar Xi'An in het binnenland. Eens kijken hoe goed ik ga slapen....!

* Een verwijzing naar Geert Mak's 'In Europa' over lokalehistorie & reisverhalen

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Willem