Barbecueplaten en zero tolerance

Alrighty guys! Een dubbele update vandaag, deel 1: exit Australie

Na het voor mij veel te commerciële Surfers Paradise was er een volgende dagtrip naar Byron's Beach. Totaal anders: een hippieplaats waar McDonalds verboden is, evenals hoogbouw. Tevens het meest westelijke punt van Australie.

De middag spendeer ik daar aan het water. Ik zet mijn i-pod op en kijk naar de mensen om me heen. Een hippie die om het in goed Nederlands te zeggen 'zo stoned als een garnaal is' leest hardop teksten voor. Afgetrainde mannen en vrouwen joggen over de boulevard. Achter mij maken Jamaicanen reaggea muziek. En ik? Ik luister naar muziek zoals the summer is magic, boys of summer, sunlight, the beach en mambon r 5. Om het in Gerard Ekdom jargon te bezigen: barbecueplaten!

's Avonds gaan we wat drinken. Eerst in de Cheeky Monkeys, daarna de Woodies. Het is een redelijke avond, niet heel bijzonder. Ik spreek wat bagpackers met de typische bagpacker coupe: laat-maar-groeien. Maar dan worden ze buiten gezet, te dronken. Zero tolerance in hippie land.

De volgende dag drink ik koffie met Kent en Patrick. Het moet heerlijk zijn om hier te wonen. Herfst, maar een heerlijke 24 graden om 12:00. Om 17:00 wordt het donker, 's nachts koelt het behoorlijk af.

De volgende dag zitten we op een surfkamp. Niet mijn ding, heb een korte nacht gehad, dus ik ga lekker nappen terwijl een Tim Immers figuur de beginselen van surfen uitlegt. Het moet allemaal heel gehaast omdat het al vroeg donker is.

Maar als het buffet geopend is, ben ik er wel weer bij. Ik spreek wat Nederlanders en Duitsers. Om 22:00 ga ik naar mijn shipping container, de slechtste accommodatie die ik gehad heb tot nu toe. De meest rustigste mannen op aarde (mijn roammies) liggen al in bed. Ik hang mijn was op.

De volgende dag is mijn was nog natter dan voorheen. Vochtige shipping container, ik heb wel redelijk geslapen en ga op weg naar de eindbestemming: Sydney!

Tegen het middaguur wordt ik wat nerveuzer, dit was mijn oorspronkelijk doel, hier moest en zou ik naartoe gaan. Hoe zal het zijn, bij de Sydney Harbour Bridge en de opera. Vergelijkbaar met Capitol Hill, het Kremlin, de Chinese Muur?

Onze reisleider John begint aan de afscheidspeech terwijl we al in de suburbs van Sydney zijn. Ja, het zit erop, met sommigen heb ik 26 dagen lang ruim 9.000km afgelegd*. Van het Aziatische en landelijke Darwin naar metropool Sydney. En ja, daar is het operagebouw, terwijl we over de brug rijden. Hell yeah! Ik ben er! Foto tijd in het park (zie foto's)

In het trendy Potts End neem ik afscheid van iedereen. Ik ben er vanavond niet bij in de Opera bar. Het gaat allemaal heel snel, ik zal het pas later beseffen. Mijn bagage staat op straat, het is chaos, het moet snel en is onpersoonlijk. Tip voor de evaluatie.

Mijn enige en laatste nacht in Sydney spendeer ik met Anneke en Linda in het harbour district. Alweer hoor ik Lady gaga, Rhianna en de meest populaire band in Aussie op dit moment: Momfred & Sons. We drinken wijn, kijken naar de verklede Australiers op deze vrijdag de 13^e totdat ik naar het hotel gaat. Mijn roammies vliegen 's nachts ik wil graag nog even afscheid nemen.

Het zit erop na 26 dagen Down Under. Maar ik kom zeker terug. Ik ben nog niet in Melbourne, Adelaide, Wagga Wagga en Perth geweest. Nee, dit is geen defintief vaarwel op Australische grondgebied. Ik kom terug, het smaakt naar meer.

Henkie Fraser’s eiland

8 dagen zijn verstreken sinds de vorige update du seen extra lange editie vandaag. Mijn 4 wiel aangedreven tour door de omgeving van Surfers Paradise is geannuleerd, dus ik heb de tijd. Voor mij vandaag geen optionals maar shoppen, internetten, foto's sorteren, geldzaken regelen en fitness in het hotel. No worries, ik kom de dag weld door. En sorry alvast voor de spelfouten: de spellingscorrector staat hier op Engels.

Whitsundays

Na 'Cairns' stond een lange rit naar de Whitsundays op het programma. In totaal 8 uur bus, boot en benenwagen. Saai was het echter niet. Na 2 uur reizen trokken we door het oog van het rampgebied van de hurricane Jessie. Het leek op een soort van georganiseerd oorlogsgebied. De wegen zijn geveegd en de rotzooi is opgeruimd. De huizen zijn echter provisorisch gerepareerd met tentzeil en ander material, en de bomen zijn er nog erger aan toe. Weinig bladeren en schots en scheef, zo ziet een gebied er du suit na een natuurramp.

In een supermarket wil ik fruit kopen. Ik ben echter verbaasd over de bananenprijs: 10 euro per kilo! De groenteman vertelt dat vrijwel de hele oogst verloren is gegaan door de hurricane Jessie. Het duurt 6 maanden voordat er weer geoogst kan worden en de prijs zal dalen.

Op de Whitsundays spelen de bali boys (soort Blue Diamonds) en breng ik 2 dagen door met zeilen, zwemmen, relaxen en crickett spelen. Welkom in de Commonwealth: ik sla de bal raak en vraag wat ik moet doen: rennen? 'Ja' is het antwoord. Toch wat vaker naar de BBC kijken na 'Match of the day'

De volgende dag is ere en pool party. Vrijwel iedereen wordt in het water gegooid behalve ik. Ik zorg dat ik altijd overzicht heb en kijk heel serieus en dat lijkt te werken... Maar als de massa in beweging komt, dan is er geen houden meer aan! Ik ben de laatste met droge kleding en dus een potentieel slachtoffer: door reisgenoten pakken me vast en met de brandweergreep ga ik als Kees Jansma op het EK 1988 het zwembad in: toedeledokie! Gelukkig had ik me voorbereid (geen waardevolle spullen bij) en zit ik nog steeds in een tropisch klimaat, dus ben ik zo opgedroogd.

Ik krijg de voetbal uitslagen door en verneem dat PSV geen kampioen gaat worden. Jammer, maar niet verassend. Het vingertje van Berg...grijpt de clubleiding niet in? Boete? Excuses? Gaan spelers vertellen wanneer het publiek stil moet zijn? Ik verlang spontaan terug 'de grote' en Romario, Ronaldo, Nilis, Van Nistelrooij en Kezman.

Caddle farm

Terug naar de waan van de Aussie dag.

De volgende dag mogen we weer 6 uur in de bus in de zitten. Tussen door zijn er echter relaxte rustpauzes. In Isis vermaak ik me met het 1e wereldoorlog monumument (een houwitzer) en de gedenkstenen met bekende namen als Ipres, Gallipoli, Mennieres enz.

In Rockhampton bezoeken we steenbokkring en verlaten we de tropen, vanaf nu weer de vier seizoenen.

De nacht wordt doorgebracht op de een boerderij bij Rockhampton. Hier krijgen we les in vee drijven, de omvang van Australische boerderijen en mag ik de zweep testen. Iedereen krijgt een cowboy hoed - ik heb er al een van de outback - en dan is het: tsjak! Tsjak! Een keer raak ik mijn schouder, dat doet even pijn, maar het hoort erbij als je nieuwe dingen probeert en uiteindelijk heb ik ook de supersonische knal te pakken!

Later doen we nog typische cowboy dingen zoals bijvoorbeeld line dancen en we krijgen een rondleiding op de tractor voordat we gaan slapen op de caddle farm.

Frasers island

De volgende dag stond er weer een busreis op het programma naar Frasers Island. De accommodatie was bagger, het uitzicht zeer de moeite op dit enorme zandeiland.

Fraser Island werd verkend door middel van een 4-wiel aangedreven bus, door het zand, strand en de jungle. Ik had een bevoorrechte positie direct achter de bestuurder. Tussendoor werd er gestopt voor een barbecue met overheerlijke barramundo vis, een zwemstop en op het strand voor een foto. Tussen ons op hetzelfde moment en dezelfde plaats was het Australische leger met een ambfische landing. Het leek de set van saving private ryan wel....maar het ging alleen op de stuurmanskunst, geen legerpoppetjes dus wij konden gewoon doorvaren terwijl de blawk hawk helicopters overvlogen. Uiteraard zat ik op het puntje van mijn stoel: boys and toys!

Zo verlieten we het Henkie Fraser's eiland om via de beach highway naar Noosa te rijden.

Hier werd ‘s avonds gedineerd en ik besloot dat het tijd was om eens een avond niet sociaal actief te zijn. Mijn roomies Patrick (Zwitserland) en John (Engeland) wisten niet wat ze hoorden. Ze waren zelfs bezorgd toen ik 'welterusten' zei. Hij?...nu al naar bed...is hij wel dezelfde? Ja vrienden...als je 30 bent dan moet je af en toe bijtanken! Op andere dagen heb ik overigens energie voor 2, vermoedelijk door het klimaat. Zonneschijn en vitamine D!

Noosa

De volgende dag zat ik aan mijn koffie op de strandboulevard in Noosa, een mondaine badplaats van de Australische 'rich and famous'. Ik val een beetje uit de toon met mijn PUMA trainingsjack, maar dat mocht de pret niet hinderen. Regen of 'liquid sunshine', voor de eerste keer in 3 weken. Ik check telegraaf.nl en ed.nl. Informatie verzamelen en op de hoogte blijven.

Ondertussen flaneren stelletjes over de druilerige boulevard. Ik zie merken zoals LaCoste, Ralf Lauren en Burberry. Een zonnebril is vaak van de tijdloze Ray Ban cyclus. Een horologe rolex of Tag Heuer. The happy few. Zien en gezien worden.

Vol van energie ben ik ook bij de volgende stop: Brisbane. Hier loop ik wat rond met Kent, Patrick en John. Eigenlijk was er niet zoveel te doen dan shoppen. De girls hadden een 'good time', wij waren een soort overjarige hangjeugd. Dan maar iets spontaans doen: naar de kapper!

Tussen de businessman bij de barber val ik opnieuw de toon ivm het ontbreken van een stropdas. Maar ik kan meepraten over John Howard, Julia Gillard en andere politieke kopstukken in Australie, en uiteraard grote bondgenoot Verenigde Staten. Een zakenman noemt Barrack Obama 'one of the weakiest presidents ever', dat is voer voor discussie voor de overage leiden.

Terug in de bus arriveren we in Surfers Paradise. Opnieuw een badplaats met een marketing naam. Hier komen de toeristen echt voor zon, zee en strand.

Max and Jack

Nu moet ik even overschakelen naar Engels, dat heb ik mijn reisgenoten Jack en Max beloofd...dus: this alinea is dedicated to two unique English Brothers named Max and Jack. Unique by waving at me all the time and saying 'Will how are you? OK? Niiiiiiiice!!!!'. Guys, I hope you check my pictures. The one that Max is thrown in the pool while wearing his typical Sunday polo is also uploaded now, so prepare for some spectacle! I will write the comment in English!

Sydney

Langzaam maar zeker komt Sydney dichterbij, namelijk nog maar 950km van hier. Nog een dag of vijf, dat gaat te gek worden of om het lokaal uit te drukken allrighty guys that's gonna be pretty cool! Ik wil graag zwemmen in het Olympisch bad, het décor van kampioenen zoals Pieter van den Hoogeband en Ian Thorpe. Maar of dat gaat lukken in 1 dag? Time is running out!

Groeten uit Surfers Paradise, Will,

26 degrees.

Clear sky.

Bestaat toeval wel?

Goodday mates! Inmiddels ben ik een week verder en heb de outskirts van Australie verlaten. Van 6 personen is afscheid genomen er zijn er 23 voor in de plaats gekomen. Enkele trivia van de afgelopen dagen:

-Uluru (Ayers Rock) was een absoluut hoogtepunt (zie foto). Ik heb er de zon op zien komen en onder zien gaan onder het genot van een glas champagne. Super! - op dezelfde avond was er een feestje op de camping. Er stond een man met gitaar en bandmuziek, die was te gek! INXS, AC/DC en Men at Work: versterkt, solo's en perfecte zang!

- ik heb een nacht buiten geslapen onder de sterrenhemel in Alice Springs. 's Ochtends werd ik wakker omdat er een dingo (wilde hond) aan mijn rugzak stond te snuffelen. Good morning mate!

- soms zit er ook wat WWII historie in de reis. Dan ben ik op mijn best...in Alice Springs op Anzac Hill bijvoorbeeld, dan sta ik vooraan om alle verhalen aan te horen.

- de Royal Wedding is in Australie uiteraard niet ongemerkt voorbij gegaan. Ik was op zoek naar nieuws, dat was de Royal Wedding. Verder is er bij mijn weten in de rest van de wereld die dag niks gebeurt. Het hele journaal werd gedomineerd door het nieuwbakken echtpaar.

- In Alice Springs kreeg ik een soort van schoolles over aboriginals door een man die ik het beste kan omschrijven als kruising tussen Kenny Rogers en kapitein Iglo. Hij leerde mij boemerang gooien, Aboriginals tradities en alle voordelen van kangaroe vlees en de essentiele vetten daarvan om te overleven. Mooie verhalen over het gebied van slangen, aboriginals, Flying Docters en pioniers.

- Koninginnedag leek de saaiste ooit te worden. Ik zat 3 uur in het vliegtuig en las bij gebrek aan ander leesvoer gossip magazines: Chris Rock, de tweeling van Mariah Carey, 'has Katy Perry kissed a girl' en over het tijgerbloed van Charley Sheen. Maar in Cairns kwam ik weer in de bewoonde wereld en de lokale pub de Woolshat was versierd met oranje balonnen en Nederlandse vlaggen: welkom terug in de real world!

- Ik ben zeer geinteresseerd in amateurpsychologie en het leven in groepen is dan een continue praktijkopdracht. In de woolshat gaat (bijna) iedereen compleet uit z'n plaat. Ik sta op ietwat veilige afstand aan de rand van de dansvloer te observeren, hier ben ik net wat te oud en te rustig voor. Maar steeds weer wordt ik door reisgenoten de massa ingesleurd en zeggen ze: 'you gotta dance mate!'. En dan wordt Reef gedraaid met 'Place your hands on'. Oh nee...die was ik helemaal vergeten. 12 jaar geleden heb ik nog in de oude Effenaar staan te pogoen met de zanger met schuurpapierstem. Hoe gaaf....! Later die avond komen ook nog The Kooks voorbij, de volgende dag piepen mn oren. Hoe luidt het Oasis gezegde ook alweer afgekeken van een Marlboro pakje: Rock n Roll can seriously damage your health?

- Gisteren heb ik de lightrail en trein gedaan naar het regenwoud: 400 jaar oude bomen, vlinders en andere flora en fauna, de moeite waard om tot rust te komen na de Woolshat. - In de outskirts was een gebrek aan sommige zaken. Mijn riem was bijvoorbeeld geknakt in mijn bagpack en ik had een nieuwe nodig. Ik ben 5 kilo afgevallen dus mijn broeken willen wel eens afzakken. Helaas, ik moest wachten tot in Cairns, alleen duur krokodillenleer in The Northern Territory. 70 euro voor een riem...nee dan maar even wachten!

Dan nog 2 voorvallen onder het motto 'bestaat toeval?':

In de outskirts bij Alice Springs stoppen we om te tanken. In een straal van 100km zijn er geen voorzieningen en dat is te merken aan de prijzen. Voor een snicker en een cola betaal ik 8 euro. Dan stopt er een jeep en er stappen twee mannen uit. Eentje meen ik te kennen...maar hij draagt een hoed en zonnebril, ach je ziet wel vaker mensen die op elkaar lijken. Maar dan zie ik dat zijn maat een brabant t-shirt draagt en hoor ik 'dit kan niet waar zijn neeeej!' Holy crap het is Gijs Bles uit Duizel! We maken even een praatje en ik leg mijn roommates uit dat ik hem ken van school/uitgaan enz. De eerste Nederlander in 10 dagen die ik tegenkom, ik kan het niet geloven, gelukkig heb ik de foto's.

Amper 24 uur later gebeurt er weer zoiets. De woolshat is afgeladen vol en oranje gekleurd. Ik geniet van een bord spaghetti als er iemand op me afstapt en vraagt of ik uit Eersel kom. Oh jee....ja ik meen haar ook nog te kennen: what's going on?! Het is Anneke Blox uit Vessem ook weer bekend van het Rythovius. Nog een keer toeval: zij kent Gijs Bles ook...Lang leve de 'bekendendriehoek' Eersel-Vessem-Duizel.

Met Anneke kan ik wat langer bijpraten en misschien spreken we elkaar ook nog in Sydney, waar ze als au pair werkt. Ons Nederlands klinkt trouwens wel exotisch met al die Engelse woorden erin. Maar ja...dat krijg je als je alle dagen alleen maar Engels praat, hoort en leest.

Okay mijn tikken zitten er weer op en ik ga op zoek naar een goed restaurant voor lunch met roommie John uit het befaamde Stratford on Trent van William Shakespeare om er nog wat details in te knallen als afsluiting. Everybody take care!

Hellraiser 3, Shiraz wijn en "Anzac day"

Een week Australie zit er bijna op en er is vanalles gebeurd. Een kort overzicht want internet in the middle of nowhere is nogal traag en duur:

- de eerste dagen heb ik behoorlijk aan de groep moeten wennen. Ik dacht namelijk terecht te zijn gekomen in de bus naar hellraiser 3 cq oh oh cherso. Er werd namelijk meer drank ingeslagen dan regulier bagage. Na een paar nachten doorzakken in de tropen, zijn de scherpe randjes er gelukkig wel af.

- Geen stoere verhalen meer over hoeveelheid drank, kots en 'wist jij je eigen naam gisteren nog na 00:00?', maar gewoon volwassen mensen. Stukken beter!

- de drank is overigens ook nog behoorlijk aan de prijs. Af en toe koop ik een fles rode Australische Shiraz wijn, kwaliteitswijn van eigen bodem ipv de overgeprijsde imported Heineken.

- in Darwin hadden we een uitstekende avond uit. Inclusief live muziek; eerst was het wat onbekende Australische stuff, daarna werden de Kooks gespeeld en konden de Europeanen zich ook mengen in het feestgedruis van Australiers en Aboriginals.

- ik ben al vaak bijna overreden: ik kan maar niet wennen aan het verkeer links op de weg. Nu kijk ik maar dubbel naar alle kanten.

- in Kakadu heb ik een hoed gekocht, model Indiana Jones - Clint Eastwood als 'man with no name'. Het helpt prima tegen de warmte en alle locals hebben er een, dus: why not?

- ook in Kakadu moest tegen zonsondergang de woning insectvrij gemaakt worden. Dat was bijna niet te doen. Het licht aanlaten op de badkamer werkte beter, 's ochtends waren de insecten weg. Bij een hotelkamer kwam er een kikker via het toilet binnen.

- paasinkopen werden in Three roads gedaan, de 3e grootste plaats van Northern Territory met 4000 inwoners. Ja, het is leeg en verlaten maar de natuur maakt alles goed.

- op eerste paasdag werden er chocolade eieren verstopt in de bus. Op de steppe werden deze daarna verorberd.

- tijdens de borrel in Tennant Creek kwamen er net voor 00:00 ineens geuniformeerde lui binnenlopen, met leger, marine en luchtmacht uniformen. Wat bleek: het was bijna Anzac day (soort 5 mei). Deze nieuwe generatie band of brothers (Vietnam, Somalie, Irak en Afghanistan)staat uiteraard op de foto.

- het bijna-woestijn klimaat kan ik prima hebben. Ik heb wel last van droge ogen en moet net als velen oogdruppels gebruiken. 's Avonds heb ik weer een vest of trui nodig.

- vandaag ben ik in Alice Springs gearriveerd en zojuist heb ik een bezoek gebracht aan de flying docters en het reptielen museum. Indrukwekkend!

Komende dagen staat Uluru op het programma en tegen het weekend keren we terug naar de bewoonde wereld. Er blijft dan 12 man over die doorreizen naar Sydney, verder wordt de groep opnieuw aangevuld voor deel 2: Reefs & Rainforests.

No worries!: Australia!

Zondag was het tijd om een ouderwets 'houdoe' te zeggen Hong Kong. Roel vertrok weer, terug naar China! De avond bracht ik daarna door met Gary, Tania, Lisa en Bobbi. Onze laatste avond samen! We aten wat in een Engels restaurant en eindigden in de jazz club. Lovely!

Maandagochtend: tijd om definitief afscheid te nemen van Bobbi en Lisa, de rest was al naar huis, want voor mij stond er een enerverende dag op het programma. Eerst met Air Garuda naar Bali en dan overstappen naar Darwin met Air Asia. In totaal slechts 10 vlieguren, maar door al het wachten in terminals werd het wel een lange dag.

In Bali aangekomen reken ik op een kale wachtruimte om over te stappen. Niks is echter minder waar, ik moet van de arrivals hal naar de departures met mijn bagage. Om dat te doen, moet ik het Indonesisch grondgebied betreden. Dat betekent dus: een visum aanschaffen! In totaal mag ik 45 dollar neerleggen voor enkele uurtjes wachten op Bali.

De visa perikelen houden echter niet op: mijn formulier dat ik Australie ga betreden klopt niet. Dat betekent dus, terug naar de departures, inloggen op internet en een nieuwe poging wagen. Dat doe ik dus maar, al begint de tijd te dringen. Bovendien moet ik opnieuw door de security. 55 minuten voordat de vlucht vertrekt, doe ik een tweede check-in. Het zweet staat op mijn voorhoofd en ik verlang naar een douche, een deken en een kop thee. Maar ik ben op net op tijd en mag het vliegtuig in.

In een rustige vlucht nader ik het Australische vasteland. Het is ondertussen 04:00 maar ik ben klaarwakker! Ik heb wel enige zorgen dat ik misschien een foutje heb gemaakt in de formulier procedure door de tijdsdruk. Maar ik besluit me daar niet al te druk over maken: het wordt wel opgelost hoop ik. Dat blijkt geen verkeerde gedachte: als ik de douane gepasseerd ben, moet ik even wachten. Een dame van middelbare leeftijd legt uit dat de autoriteiten al mijn doopnamen volledig willen weten. Ik moet me vooral geen zorgen maken, een kopie van mijn paspoort is voldoende en dan kan ik doorlopen, legt deze dame bijna moederlijk aan mij uit.

Zo geschiedt het, ik word nog gescreend op voedsel en mag dan doorlopen na alweer een sympathieke beambte gesproken te hebben: 'you can go to door, Australia is waiting for you and the weather is good!'

Ik ben er! Ik neem de shuttlebus naar Darwin, werk mijn aantekeningen bij want ik kan van de opwinding niet slapen. Nog nooit ben ik onder de evenaar geweest, nog nooit ben ik zo ver van huis geweest. Toch lijkt het niet zo ver weg, omdat de wereld er westers uitziet.

Gisteren is de tour begonnen en heb ik kennis gemaakt met de reisgenoten. Overdag zijn we naar een nationaal park geweest in een crocodile dundee achtige omgeving. Heel apart, helemaal nieuw van mij. 's Avonds werd er een pilsener genuttigd in een van de vele bars van Darwin. Met de laatste groep ben ik huiswaarts gegaan en zometeen staat de busreis naar kakadu op het programma. Eens kijken of ik snel nog wat foto's kan plaatsen...

Vanaf nu ga ik dunbevolkt Australie in: Kakadu en Alice Springs. Ik heb net voor 2 dagen voedsel gekocht want dat schijnt nogal aan de prijs te zijn in deze territoria. Ik ben niet altijd bereikbaar, maar over een week ben ik weer in Cairns in de bewoonde wereld. Dus: no worries!

De B&A boys* in Hong Kong

'Woehahahaha!' Roel moet lachen als ik hem vertel, dat ik alleen zijn Engelse bijnaam van 10 jaar geleden aan mijn reisgenoten heb doorgegeven: 'tomorrow is my guide me, myself and i coming'! De tour zit erop en ik ben nu samen met Roel in Hong Kong. Even een kort resume van de afgelopen week.

De dagen in Yangshuo stonden voornamelijk in het teken van toeristische activiteiten: een tai chi les in het park, souvenirs naar Nederland sturen, een Guinness drinken in de Australian Pub en tenslotte de cooking class, waarbij ik zelf vooral sous chef was, in verband met het hoge kook cq woktempo. Uiteindelijk leverde dit wel een overheerlijke Yangshuo beerfish op. Ik heb het recept meegenomen en ga thuis nog een keer ene poging wagen.

De laatste dag van de 3-weekse tour stond in het teken van de reis van Giulin naar Shenzen en vervolgens de grens oversteken naar Hong Kong. Opnieuw een busreis en slaaptrein. Deze keer kon ik welredelijk uitrusten doordat het spoor vooral door het laagland was en de trein minder schommelde. Daarna de grens over in een douanekantoor dat meer op een sauna leek en vervolgens toch weer even slapen.

's Avonds was het afscheid van de reisgenoten in het Hong Kongse temple district. Voor menigeen een emotionele aangelegenheid na 3 weken intensief rondreizen. Voor mij was de nieuwe gids echter alweer snel in aantocht, in de persoon van Roel Theuws. Voormalig dorpsgenoot, schoolgenoot en zwemgenoot en nu leraar in Guangzhou.

Gisteren hebben wij hier de tijd gespendeerd met de langste roltrap ter wereld beklimmen, bijpraten in de Starbucks, uitgebreide Kantonese gerechten verorberen en vervelende Pakistaanse rolex verkopers van ons afslaan. Tegen middernacht zijn we in de Irish Pub beland om daar voetbal te gaan bekijken temidden van de Hong Kong tifosi met Man City/ Man Utd shirts aan. Deze wedstrijd was echter zo saai dat bankzitter Wayne Rooney meer in beeld was met zijn trainingspak en stropdas dan City spits Balotelli. Gelukkig zagen we af en toe Nigel de Jong een iets te late tackle inzetten, wat weer voor spectakel zorgde op het veld.

Vandaag neemt Roel weer afscheid en ga ik met Gary, Tania, Lisa en Bobbi nog wat eten. Morgen verlaat ik deze klamme, zinderende metropole om via Bali naar Australia door te vliegen. Vandaar wellichtweer een update, onder de evenaar in 'down under!'

B&A = Bassie en Adriaan, onze tijdloze jeugdhelden uit Vlaardingen.

Onze hotelkamer is overigens nog kleiner dan de Bassie en Adriaan caravan.

De straathond van ons blok hebben we omgedoopt tot Lara.
Mijn wereldontvanger heet nu Robin de Robot!

Yangsho: 365 dagen per jaar toeristenmarkt

Weer een update: een iets kortere deze keer want de temperatuur in het internetcafe hier is tropisch. Buiten is het subtropisch, hier in Yangsho, een toeristische trekpleister het best te vergelijken met Valkenburg of Postelin het groot.

Overal marktkraampjes, braderieen, bedelaars en Japanners met petjes en paraplus die ook niet weten wat er nou te zien is. Nou, hier niks, maar de natuur buiten deze minieme stad - 200.000 inwoners, ik denk inmiddels in Chinese variabelen - is werkelijk adembenemend!

Na de zondagmiddag relaxing in Yiching heb ik 's avonds in de hotellobby nog wat gedronken met Lisa uit Exeter (GB). Voor de gelegenheid had ik een fles wijn meegenomen a 1,5 euro, met als veelzeggende titel: 'The Chinese Wall'. Mijn verwachting was een soort 'vin du slouber', maar het viel me niks tegen! Daarna ben ik naar mijn kamer gegaan en was ik nog steeds klaarwakker. Ik besloot te wachten op de voetbaluitslagen van Harry 'langs de lijn' Lepelaars en de uitslag van Parijs Roubaix, waarvoor mijn dank. Johan Vansummeren uit Lommelwint 'l'enfer du Nord', in nu in het rijtje van Duclos Lasalle, Eddie Planckaert, Guesdon en wijlen Franco Ballerini. Mijn favoriete wielrenwedstrijd...ik ben er dit jaar niet voor 'thuisgebleven' maar heb er wel 'op gewacht'.

De volgende dag is het tijd om te gaan. Ik eet in vaag etablissement een bordje noodless dat eigenlijk wel op spaghetti lijkt. De kaart kan ik niet lezen, mijn Chinese tekensboekje heb ik ook niet bij, dus ik loop maar een tafel en wijs een gerecht aan dat mensen zitten te eten. Zo doe je het hier zonder gids en met een taalgebrek.

Daarna wacht de nachttrein naar Giulin. 12 uur in de trein en dan nog 3 uur in de bus. Ik dood de tijd met kaarten - ja echt waar -, boeken lezen, i-pod luisteren en wat eten. Ook stuur ik wat smsjes om meer over PSV te weten te komen. De reacties zijn duidelijk: 'gatenkaas', 'gefluit' en 'het einde van de Eindhovense topschutterstraditie'.

Gisteren had ik zo'n beetje mijn slechtste dag in 3 weken: slaaptekort door de nachttrein, overgang van koel naar tropisch weer, opdringerige bedelaars en geklooi met de airco. Ik was vermoeid en had daardoor nergens zin in.

Tijd om naar dr Lilily te gaan dus, bekend uit de lonely planet. Een uur lang ben ik gemasseerd en tot rust gekomen door de kruidenolie. Daarna geslapen als een os...dat ik even nodig.

Vanochtend deed ik 20 push ups: alles kraakte in de schoudermassa! De 'docter' heeft de spiertjes weer losgemasseerd!

Vandaag hebben we 4 uur lang gefietst in Yangsho. In het begin zag ik dit niet echt zitten want het was wel erg druk op de landweggetjes die er nog slechter bij lagen als de 'paves' in Paris Roubaix. Bovendien werden we veelvuldig gepasseerd door golfkarretjes omgebouwd tot transportmiddel. Dan kon je dus in de stofwolken je weg vervolgen.

Maar al snel werd het wat rustiger, beklom ik met de 4 andere 'brave' people ook nog een berg en bij een familie thuis werden we getracteerd op Chinese mie en noodles. Jammie!

Verder heb ik deze dag gebruikt om wat te shoppen en souvenirs te kopen voor (oa) Liisa!

Morgen staat een les tai chi op het programma in het park, de cooking class en dan weer een nachttrein naar de grens met Hong Kong. Daar wacht Roel 'HIERB100' Theuws op mij. Dat wordt dus herinneringen ophalen en bijpraten.

Een bekende in een voor mij onbekende omgeving, ik heb er zin in!

Genieten, geldklopperij op de "three gorges"

De man op de vouwfiets kijkt me even aan en zoekt oogcontact: 'welcome in Yiching!' Kijk, dat is nog eens andere koek dan de geldklopperij op de Yangtzee river! Een verslag van de afgelopen dagen, grotendeels aan boord van het cruiseschip 'Victoria'

Na de dagen in het klooster stond er een dag reizen op het programma. De meningen over het klooster waren overigens wel verdeeld. De een vond het 'te primitief', de andere 'geweldig'. Er was geen verwarming en beperkte elektriciteit, dat kan wennen zijn. Ik heb prima geslapen, had aan twee dekens genoeg en mijn tochtige kamer op 100 meter van de gong, geen klachten!

Waar is Wally
Verderhadden we daar nogal een kleurrijke gids, genaamd Patrick. Hij was werkelijk overal:

- ik heb een adapter nodig, Patrick regelt het;

- avondeten bij Nathan's place: we komen Patrick tegen;

- een reisgenoot heeft medicijnen nodig: Patrick is er met medicijnen in 5 minuten;

- ik zit voor het klooster in de zon te lezen: Patrick duikt weer op en vraagt of ik met enkele verlegen kinderen op de foto wil.

Overal dook hij op, de nieuwe waar is Wally! Hij staat ook in de lonely planet, dus al je bij Emei Shan bent: bel hem!

Het was echter tijd om te gaan, richting Centraal China. Acht uur lang in de bus, daarna in Chongging overstappen op een lokale bus en dan naar de kade om in te stappen op de cruiseboot. De reis verliep voor mij prima. Ik kon wat lezen, een praatje maken met de locals en zag 'het echte China': de rijstterassen, levendige dorpjes en georganiseerde chaos op de weg. Parallel aan de route kon ik al zien dat ook hier een express highway wordt aangelegd. Dan reis je niet meer door deze schilderachtige plaatsjes.

Om 17:00 kwamen we aan in Chongging, 4 miljoen inwoners, een agglomeratie van 30 miljoen inwoners. Het leek mij wel een boeiende plaats, een soort groot Monaco, maar dan aan de Yangtzee river, vol met tunnels, hoge flatgebouwen in grauwe kleuren. Verder dan een 'hot-pot' (soep waarin je gerechten warmmaakt) en een tsjingtao semi malt bier (3,6%) kwam ik niet. Met vriend Gary - hij noemt me zelfs al 'my brother' - moesten we toch echt de Victoria Boat op. Hier zouden we 3 dagen verblijven, als onderdeel van 'een van de meest populaire vakanties in China'.

Deze boot was al een avontuur op zich. De bemanning was geheel tussen 15 en 30 zo leek het wel. En Chinezen zien er vaak jonger uit, dus af en toe had ik het idee op een soort cruise terecht te zijn gekomen, gerund door kinderen. De barman was ongeveer 1 meter 50 groot en had net de baard in de keel. Ook voor de housekeeping leek de groeispurt nog niet begonnen te zijn.

Verder waren de prijzen a-so-ci-aal hoog. Voor een kop koffie mocht ik 4 euro neerleggen terwijl je elders maar 0,25 betaald. Pure geldklopperij. Ik heb op de kade een beker gekocht en die continu gevuld met goedkopere dranken - en het geld gaat dan ook direct naar de locals - ipv een groot bedrijf. Daarnaast was verder de hele setting nogal Chinees. Dat wil zeggen: zoveel mogelijk mensen op een boot. Het ontbijt was een grote mierenhoop rond het buffet. Da's vervelend en zeker voor ochtendmensen zoals ik, die dan niet zoveel kunnen hebben. Na dag 1 kwam ik dus wat later samen met vrind Gary, dan konden we ook nog een praatje maken met de bediening.

Tenslotte sloegen sommige toeristische attracties nergens op. Zo had je de ghosttown, een gebouw waaromheen een soort disneyland was gebouwd. Lange rijen toeristen eromheen, veel verhalen vol met mythevorming, terwijl er eigelijk niks te vertellen was. Op zich was het ergens wel hilarisch, van niets iets maken, knap gedaan.

Maar ondanks deze geringe malheur was het ook genieten op de three gorges. Mooie natuur, in sampan door de gorges en vandaag als afsluiter een bezoek aan de three gorges dam. Nadat we door de militaire zone zijn geescorteerd, mogen we los de berg op om te kijken hoe hier een nieuw wereldwonder is gecreeerd. Alhoewel ik grote bedenkingen heb bij dit project - 10 miljoen mensen hebben verplicht moeten verhuizen naar hogere plaatsen - ben ik wel onder de indruk. Op discovery heb ik er wel eens reportages over gezien, nu mag ik het met eigen ogen waarnemen.

Vanochtend hebben we de boot verlaten en zijn we weer aan wal. In een rokerig hok vol met gamende Chinezen zit ik nu mijn relaas te doen. Mijn buurman speelt een soort patience, mijn overbuurman speelt een nogal bloederige game, er liggen wat army achtige gadgets rond mijn pc, die heb ik nog niet eens aangeraakt. Na nintendo's Duck Hunt (1991) heb ik de ontwikkelingen niet meer gevolgd.

Ik ben blij in Yiching te zijn,het weer is omgeslagen van 14 naar 24 graden en nu we richting Hong Kong gaan zal het alleen nog maar beter worden. Mijnspijkerbroek is verruild voor een korte broek. Het lijkt wel in een dag lente te zijn geworden.

Deze stad is zonnig, minder smog en de jongeren lopen er opvallend modieus bij. Zonder burberry 'ruit'hoor je er hier niet bij. Slechts twee pagina's in de lonely planet, maar ik weet ondertussen wel beter: hier kun je je prima vermaken met shoppen, local food, wijnproeverijen en internationale biercafes!

Leuk al die reacties! Ik blijf schrijven, voor het publiek, mezelf en om later in het foto album teksten te kunnen toevoegen! In Hong Kong hoop ik ook wat foto's te kunnen plaatsen, dat is nog niet gelukt ivm restricties in de internetcafes. Dus tot de volgende keer!